विरहाच्या दुःखात,
ती पार बुडाली होती.
पाणावले होते,
तिचे टपोरे डोळे...कदाचित,
म्हणून त्या रात्री,
खूप पाऊस होता.
जड अंतःकरणाने,
मलाही वाटत होतं की,
माझ्या डोळ्यातले अश्रू,
तिला दिसू नयेत...कदाचित,
म्हणून त्या रात्री,
खूप पाऊस होता.
देवालाही वाटत होतं की,
येणार्या प्रत्येक सरीबरोबर,
दोघांच्याही कटू आठवणी,
अलगद वाहून जाव्यात...कदाचित,
म्हणून त्या रात्री,
खूप पाऊस होता.
तिचं डोकं मी,
छातीशी घेतलं होतं.
माझ्या चिरलेल्या हृदयाचे बेसूर गाणे,
तिला ऐकू जाऊ नये...कदाचित,
म्हणून त्या रात्री,
खूप पाऊस होता.
दोघांनी एकमेकांचा,
शेवटचा निरोप घेतला.
झालेल्या उशीराचं कारण,
घरी दोघांनाही सांगता यावं...कदाचित...,
कदाचित म्हणून त्या रात्री,
खूप पाउस होता.
mast aahe ...........
ReplyDeletekhup khup dhanyawad.........
ReplyDeletemast re......sahi aahe tuzhi kavita.......khara tar tya maagacha artha.......
ReplyDeletemanapasun aabhar...... :-) :-)
ReplyDeletemast...
ReplyDeletethank you...... :-) :-)
ReplyDeleteKhup chan. .......
ReplyDeletethanks.... :-)
ReplyDelete